koşulsuz buyruk anlamı Osm. mutlak emir Alm.kategorischer Imperativ Fr. impéraratif catégorique
Hiç bir koşula bağlı olmayan, salt olan; bir eylemi başka herhangi bir erekle bağlılık kurmadan, yalnızca kendisi için, nesnel zorunlu olarak buyuran, anlamı doğrudan doğruya kendisinde olan buyruk. // Koşulsuz buyruk (kategorik impératif), eylemin kendisine uyacağı ilke ve biçimi saptar. Bunu da Kant şöyle anlatır: "Ancak aynı zamanda bir yasa olmasını isteyebileceğin bir ilkeye (maxim) göre eyle." Birer ahlâk yönergesi, ahlâk öğütü olan -> koşullu buyruklara karşı yalnızca koşulsuz buyruk bir ahlâk yasasıdır, bakınız» koşullu buyruk