öznitelik anlamı İng. attribute Osm. sıfat, sıfat-ı zatiye Lat.attributum Alm. Attribut Fr.Attribut
1- Bir varolanın özle ilgili, kalıcı, zorunlu, yapıcı niteliği; temel belirti ; yüklem. Ancak bir tözde bulunan, bir taşıyıcıyı gerektiren, değişken ve rastlantısal olandan (ilinekten) ayrı olarak özce töze bağlı olan şey. // Aristoteles, bir nesnenin kendisinden ayrı düşünülemeyen niteliklerini rastlantısal olanlardan ayırarak özle ilgili, zorunlu nitelikler, öznitelikler olarak adlandırır. Thomas'ta da öznitelik aynı anlamdadır. Skolastikler Tanrı'nın özniteliklerinin sözünü ederler. Descartes'ta da öznitelik tözün temel niteliği anlamındadır. Spinoza tözün değişmez varlık biçimleri olarak öznitelikleri değişken kiplerden (modus) ayırır. Ona göre tözde (Tanrı'da) sonsuz öznitelikler vardır, ama insan ancak iki tanesini bilmektedir: Düşünme, bilinç (cogitatio) ve uzam (extentio). 2- (Mantıkta) Bir özneye ilişkin olarak evetlenen ya da değillenen nitelik. // Yüklemden ayrılığı, modern mantıkçılara, yüklemin daha geniş olmasıdır. (Öznitelik: özneye "dır" koşacı ile bağlı olan; yüklem: özneye ilişkin olarak evetlenen şey; örneğin: "İnsan memelidir." önermesinde "memeli" özniteliktir; "İnsan düşünür." önermesinde "düşünür" yüklemdir. Ama bu ayırma iyi temellendirilmemiştir. bakınız» yüklem

öznitelik anlamı İng. attribute Alm. qualitatives Merkmal
Bir bireyin nitel özelliği. Örneğin cinsiyet, bir özniteliktir.

öznitelik anlamı İng. attribute Alm. Attribut Fr. attribut
Özellik, sav ya da içlemsel bağıntı. || Herhangi bir n-Ii (…) yüklemin içlemi bir özniteliktir.