iktifa
is. (iktifa:) esk. Yetinme.

kanaat
is. (kana:at) 1. Elindekinden hoşnut olma durumu, kanıklık, yeter bulma, yetinme, fazlasını istememe, doyum. 2. Kanma, inanma: Sınıfını geçeceğine kanaatim yok. 3. Kanış, kanı, inanç, düşünce: "Biz kanaatlerimizi açık söyleriz." -E. İ. Benice.

Sabır gösterme ve yetinme: Bir olgunluk evresi olarak algılanan bu makamda; Tanrı'dan başkasına yakınmamak, kutsal gerçeğe giderken aceleci
Kaynak: Marifet Kapısı

Tevekkül ve yetinme yerine sonsuz kişisel tatmin için çalış. Mistik düşler yerine capcanlı hayatı yaşa. Kendini kandırma. Kirletilmemiş
Kaynak: Anton Szandor LaVey

Muhacirlik esnasında göç eden sivillerin önemli bir kısmının hayatını kaybetmesine rağmen, bölge halkının olanla yetinme ve içlerindeki
Kaynak: Uğurlu, Trabzon

Dönemlerindeki tüm gözlemciler, bu orduların azla yetinme özelliklerine hayran kalmışlardır. Atlı süvariler yanında piyade askerler de
Kaynak: Ön Türkler