çırılçıplak
sf. (çırı'lçıplak) 1. Tamamen çıplak, çırçıplak, anadan doğma, anadan üryan. 2. mec. Bitki örtüsü bulunmayan: "Çırılçıplak bir ovanın ortasındayız." -R. N. Güntekin. 3. zf. mec. Çok açık bir biçimde: "Hepsinin yüzünde de aynı endişe çırılçıplak görünüyor." -P. Safa.

Kan içindeki mahrem uzuvlarını tutarak, çırçıplak: toz toprak içinde cesaretle can verdiğini görmek: çirkin ve utanç vericidir.:
Kaynak: Tyrtaios

Gölün etrafındaki şölen esnasında tahtın yeni varisi çırçıplak soyulup, yapışkan çirişle kutsal yağlama sonrası üstüne boydan boya bütün
Kaynak: El Dorado