borçlu sf. 1. Borcu olan, borç almış olan, verecekli, medyun, alacaklı karşıtı. 2.
zf. Borcu kalmış olarak:
"Merhumu borçlu yatırmak istemezmişiz elbet." -Y. Z. Ortaç. 3.
mec. Manevi bir yükümlülük altında bulunan:
"Hayatımı ona borçluyum doğrusu." -A. Ş. Hisar. 4.
mec. Bir şeyi birinin yardımıyla elde etmiş olan:
"Aslında, okumasını da ona borçludur." -T. Buğra.
verecekli sf. 1. Birine vereceği olan, borçlu, alacaklı karşıtı. 2.
mec. Birinden para yönünden veya iyilik vb. yardımlar görerek borçlanan (kimse), medyun.