Türk Dil Kurumu sözlüğüne göre
düven, harmanda ekinlerin (buğday , arpa , yulaf , vb.) tanelerini sapından ayırmak için kullanılan,
Kaynak: DüvenKara sapan ve
düven büyük baş hayvan ve eşek ile çekilirdi. Sonra pulluk ve
düven at ve katır ile çektirildi. Tarla ekme biçme ve harman
Kaynak: İmirli, Deliceazzıh: Tarlada çalışanlara ve çobanlara götürülen yemek asbap: elbiseler acer: yeni bibi: hala bohcah:
düven sürerken öküzlerin gübrelerini
Kaynak: Mengensofular, ŞarkışlaEskiden orak ve ellik ile ekin biçilirdi çakmak taşından
düven ile harman çekilirdi yerini savrulucu patoz ile makine aldı. Eskiden öküz ile
Kaynak: Çiriş, ErdemliAsıl ismi farac olan ve şimdi adını beyaz
düven yani Akdüven olarak almıştır. Kültür: Köy alevi gelenek ve göreneklerine bağlı yaşam tarzını
Kaynak: Akdüven, Mazgirtoymacılık yaptırmak, kiremit almak,teker,güvlek,anadut,dirgen,
düven,yaba almak için gelenlerle dolup taşan adeta bir merkez olduğu söylenmektedir.
Kaynak: Yukarıoba, Araçİlkel bir şekilde kara sabanla tarlalar sürülüyor orak, tırpan'la ekinler biçiliyor ve
düven denen altı taşlı öküzlerin çektiği bu aletle
Kaynak: Keklicek, GemerekBirkaç yıl sonra gelenler olmuş izin vermemiş evinin önünde büyük kazanda hanımı süt pişirirken bico kocada
düven sürüyormuş hanımıda
Kaynak: Sarıpınar, Kangalcem'ler, tarla biçme, bulgur çekme, hedik pişirme,
düven sürme, harman yağlama, ırgata gitme, türküler-maniler, davul-zurna, kama-bıçak
Kaynak: Kırıntı, ŞiranAntep ağzı: dükkân |
düven | bahçe | bahça | elbet | /h'el. bet/ | büyük | böyyyk | mevsim | /m'œʊ. sym/ | hamarat | /'a.ma. ɾat/ |
Kaynak: GaziantepÖrneğin köylüler tarımsal uğraşlarda çok kullandıkları kara saban,
düven, dirgen, yaba gibi tarım aletlerini; çark, yay, çulfalık, ıstar
Kaynak: Yenikaş, Aydıncık