utanmak
(nsz) 1. Onursuz sayılacak veya gülünç olacak bir duruma düşmekten üzüntü duymak, korkmak, mahcup olmak: "Düğün sofrasında kendisinden başka böyle çatal tutanı göremeyince pek utandı." -A. Gündüz. 2. (-den) Sıkılmak: "Hayır, edebiyattan değil, karşısında şimdiden aczini duyduğum okuyucudan utanıyorum." -A. Haşim. 3. (-den) Çekinmek: "Birbirimizden utanarak karşı karşıya on dakika sustuk." -Y. Z. Ortaç.