konak(I)
 is. 1. Büyük ve gösterişli ev:
 "İstirahat için İstanbul'a gelmiş, bu konağı alıp yerleşmişti." -Ö. Seyfettin. 2. Vali, kaymakam gibi yüksek dereceli devlet görevlilerinin resmî konutu. 3.
 hay. b. Konakçı. 4.
 esk. Araba veya hayvanla bir günde alınan yol:
 Buradan orası beş konaktır. 5.
 esk. Yolculukta geceyi geçirmek için inilen, konaklanılan yer.