konak(I)
is. 1. Büyük ve gösterişli ev:
"İstirahat için İstanbul'a gelmiş, bu konağı alıp yerleşmişti." -Ö. Seyfettin. 2. Vali, kaymakam gibi yüksek dereceli devlet görevlilerinin resmî konutu. 3.
hay. b. Konakçı. 4.
esk. Araba veya hayvanla bir günde alınan yol:
Buradan orası beş konaktır. 5.
esk. Yolculukta geceyi geçirmek için inilen, konaklanılan yer.