ethik anlamı İng. ethics Osm. ilm-i ahlâk Lat.ethica Alm. Ethik Fr.éthique Ethike < ethos
(Yun. Ethike < ethos = töre, ahlâk) : Ahlâk felsefesi. Ahlâksal olanın özünü ve temellerini araştıran bilim, insanın kişisel ve toplumsal yaşamındaki ahlaksal davranışları ile ilgili sorunları ele alıp inceleyen felsefe dalı. // "İyi nedir?" ya da "ne yapmalıyız?" gibi soruları kendisine ödev olarak koyan felsefe dalı olarak da belirlenebilir. Ethik'in türleri: özerk (autonom) ethik: Ahlâk yasasını insanın kendisinin koyması; yaderk (heteronom) ethik: Yasanın başka bir yerden gelmesi; biçimsel (formel) ethik: Ahlâk eylemlerinde uyulması gereken genel biçimsel bir ilkenin kabul edilmesi; içeriksel (materiel) ethik: Değer, erek ve amaçların belli somut bir düzeninin kabul edilmesi; değerlerin ve eyleme ereklerinin içerikçe belirlenmesi; düşünüş ethik'i: Ahlâk eylemini o eylemin arkasındaki düşünüşe göre değerlendirir; başarı ethik'i: Ahlâk eylemini arkadaki düşünüş ne olursa olsun, sonucuna başarısına göre değerlendirir; ödev ethik'i ve eğilim ethik'i; önsel (a-priori) ethik ve deneysel (empirik) ethik; betimleyici ethik ve düzgü koyucu (normatif, kurallar koyan) ethik; bireysel ethik ve toplumsal ethik vb.