laubali sf. (la:uba:li:, l ince okunur) 1. Saygısız, çekinmesi olmayan:
"O ilk gönderdiği laubali ve kaba haberi yumuşatmış." -S. Ayverdi. 2. Senli benli, teklifsiz:
"Gelenlerden biri gülerek laubali bir tavırla ona yaklaştı." -Y. K. Karaosmanoğlu. 3.
zf. Aşırı samimi bir biçimde, teklifsizce.