uyku is. 1. Dış uyaranlara karşı bilincin, bütünüyle veya bir bölümünün yittiği, tepki gücünün zayıfladığı ve her türlü etkinliğin büyük ölçüde azaldığı dinlenme durumu:
"Rahat bir uyku uyumuştum." -S. F. Abasıyanık. 2.
mec. Çevrede olup bitenin farkında olmama, gaflet, aymazlık. 3.
mec. Doğada görülen sükûnet durumu:
Kış süresince uykuda olan ağaçlar, baharla birlikte uyandı.