halita anlamı is. (hali:ta) esk. 1. kim. Alaşım. 2. mec. Birden çok ögeden oluşmuş karmaşık bir bütün: "Dede tecrübe neticesiyle her insanın zıt şeylerden yoğrulmuş bir halita olduğunu biliyordu." -H. E. Adıvar.
halita eş anlamlısı
alaşım is. kim. Bir metalin belli oranlarda bir veya birkaç metalle ergimesiyle oluşan yeni metal, halita.
Hurûfîlik mesleği Yahudi lerin Kabal ve “Neveflâtunî” âkideleriyle şerh ve imâları temeli üzerine inşa edilmiş bir halita demekti. Yahudi Kaynak:Alevilik