tembel sf. 1. İş görmeyi, çalışmayı sevmeyen, çaba göstermekten, sıkıntıdan kaçan (kimse), üşengeç:
"Tembeller ve işsizler daha çok yorulurlar." -A. Ş. Hisar. 2.
tıp Fonksiyonunu yerine getirmede yavaşlık gösteren (organ):
"Galiba karaciğeri de tembel." -H. Taner.
uyuşuk sf. 1. Duymaz ve hareket edemez duruma gelmiş, uyuşmuş:
"Terli, sıcak, uyuşuk vücudu, yatağın çukuruna yapışmış, kımıldayamıyor bile." -P. Safa. 2.
mec. Gevşek, tembel, sünepe, uyuntu.