özgün sf. 1. Yalnız kendine özgü bir nitelik taşıyan, orijinal, ibdai:
"Eskinin doğa ile uyuşan, özgün yapılarını yıkıp yerine yabancı, öykünme, yaratıcılıktan yoksun yapılar dikerek çirkinleştirdik." -N. Cumalı. 2. Bir buluş sonucu olan, nitelikleri bakımından benzerlerinden ayrı ve üstün olan:
Özgün biçim. 3. Çeviri olmayan, asıl olan (metin).