istintaç, -cı anlamı is. (istinta:cı) esk. 1. Sonuç çıkarma. 2. man. Bir büyük önermeden küçüğe ve sonurguya, yasalardan olaylara, nedenden sonuca giderek sonuç çıkarma.
"istintaç" için örnek kullanımlar
Salarların menşe'i ve "Kansu"ya zaman-ı hicretleri hakkında bazı indi hükümlerde istintaç etmişse de, asla kafi ve şayan-ı itimat değildir. Kaynak:Salur, Sorgun
Salarların menşe'i ve "Kansu"ya zaman-ı hicretleri hakkında bazı indi hükümlerde istintaç etmişse de, asla kafi ve şayan-ı itimat değildir. Kaynak:Salur, Gerede