kökten dincilik, -ği anlamı
is. top. b. 1. Kurulu düzenin temellerini dinî kural ve inançlar doğrultusunda değiştirip uygulamadan yana olan tutum veya öğreti, fundamentalizm. 2. Birinci Dünya Savaşı yıllarında Amerika'da ortaya çıkan protestan kökenli dinî akım, fundamentalizm.