ölü sf. 1. Hayatı sona ermiş olan, artık yaşamıyor olan, morto, diri karşıtı. 2.
is. Ölmüş insan, müteveffa, mevta. 3.
is. Hayvan leşi:
Bir tavuk ölüsü. 4.
mec. Güçsüz:
Ölü kandil. 5.
mec. Çok durgun, hareketsiz:
"Ölü kentler, boş kaleler, eski saraylar." -N. Cumalı. 6.
mec. Etkileme gücü olmayan, canlılığı olmayan:
Ölü bir konuşması var.