aslî uzunluk anlamı İng. long wowel Alm. ursprüngliche Vokallänge Fr. les voyelles longues
Herhangi bir ses değişmesinin ortaya çıkarmadığı, Türkçe kelimelerin kök hecelerinde Ana-Türkçe döneminden beri aslında var olduğu kabul edilen ünlü uzunluğu. Örneklerine yer yer tarihî dönem metinlerinde de rastlanan bu uzunluklar, bugün Yakut ve Türkmen lehçelerinde düzenli olarak korunmuş; öteki Türk lehçelerinde ve bazı ağızlarda yer yer sürdürülmekle birlikte, genellikle kısalmış ve kısa ünlülerle karışmıştır: ET. aç «aç» Tkm. aç, Yak. as «aç»; Yak. at «ad, isim», Tkm. ad; Yak. Tkm. bar (var); Tkm baş «yara, çıban», Yak. bas; Yak, Tkm. bil «bel»; Uyg. ig «hastalık»; Yak. tas, Tkm. daş «taş»; Tkm. ar- Yak. ır- «yorulmak»; Yak. kıs, Tkm. ve An. Ağz. gız «kız»; An. Ağz. al-, at- «atmak» gal-, «kalmak», gaz-, «kazmak», üş, «üç», yok vb.