dindar sf. din b. Din inancı güçlü, din kurallarına bağlı (kimse), mütedeyyin:
"Dualarında hep hayırlı, dindar evlat isterdi." -Ö. Seyfettin.
imanlı sf. 1. İmanı olan, inançlı, mutekit. 2.
mec. İnsaflı, vicdanlı.
inançlı sf. İnancı olan, imanlı, itikatlı, mutekit:
"Paşa, sağlam inançlı bir Müslümandı." -Y. Z. Ortaç.
inanlı sf. İnanı olan, bir şeye bütün varlığıyla inanmış bulunan, imanlı, mümin, mutekit.
mümin sf. (mü:min) 1. İnanan, inançlı, imanlı, mutekit. 2.
is. Müslüman:
"Koca Mustafapaşa ücra ve fakir İstanbul / Ta Fetih'ten beri mümin, mütevekkil, yoksul." -Y. K. Beyatlı.