dindar
sf. din b. Din inancı güçlü, din kurallarına bağlı (kimse), mütedeyyin: "Dualarında hep hayırlı, dindar evlat isterdi." -Ö. Seyfettin.

rahatlığından ötürü bunu yapan bu kesim dini uygulamalarını "Ortodoks" veya "Muhafazakar" değil, "geleneksel" ya da "mütedeyyin" şeklinde nitelendirir.
Kaynak: Yahudilik

Defterde şu kayıtta görülür “mezkürlerin ceddi ehl-i velayet olup kendüler dahi sahih ve mütedeyyin padişah-ı alem penaha hayır dua etmege
Kaynak: Aşağıboynuyoğun, Tirebolu

Başka dilden geçen sözcüklerin yenisiyle değiştirilme dizelgeleri Arapça kökenli alıntı sözler: mutedeyyin | mütedeyyin | dindar |
Kaynak: Türkçedeki yabancı kökenli sözcüklerin Türkçe karşılıkları