mütekâsif anlamı sf. (mütekâ:sif) esk. 1. Yoğunlaşmış, koyulaşmış: "Fikirleri mütekâsiftir, bununla beraber beyni rahatsız etmez, kafayı yormaz." -A. H. Çelebi. 2. kim. Derişik.
mütekâsif eş anlamlısı
derişik sf. kim. Derişmiş olan, mütemerkiz, mütekâsif, konsantre, seyreltik karşıtı.