müttehit anlamı sf. esk. 1. Birlik durumuna gelmiş, birleşik, birlik olmuş. 2. Birleşik.
müttehit eş anlamlısı
birleşik sf. Bir araya gelmiş, birleşmiş olan, müttehit.
"müttehit" için örnek kullanımlar
dinen, ırkan ve emelen müttehit birleşik Osmanlı İslam ekseriyetiyle meskûn bulunan aksamın tamamı, fiilen ve hükmen gayrı kabil-i tecezzi Kaynak:Mondros Ateşkes Antlaşması