kırma is. 1. Kırmak işi. 2. Pili. 3. Kırılmış veya dövülmüş tahıl:
Buğday kırması. 4. Basılı kâğıtları forma durumuna getirmek için belli yerlerinden bükme ve katlama işi. 5.
sf. Ortasından kırılarak doldurulan (tüfek):
"Mustafa, kırma tüfeğe bir kurşun sürdü." -Y. Kemal. 6.
sf. biy. Melez:
Arap kırması bir at. 7.
sf. mec. Yabancı etkilerle özgün niteliğini yitirmiş olan.