BSTS / Eğitim Terimleri Sözlüğü
ruhbilimcilik anlamı İng. psychologism Osm. ruhiyatçılık Fr. psychologisme
1- Ruhbilimini, felsefenin ve insan bilimlerinin temeli ve başlıca konusu sayan görüş. 2- Toplum olaylarını, ruhsal yönlerden açıklamak eğilimi gösteren akım. 3- Ruhbilimin ileri sürdüğü görüşleri eleştirel, toplumbilimsel ve mantıksal görüşlerden üstün tutmak isteği.
BSTS / Felsefe Terimleri Sözlüğü
ruhbilimcilik anlamı İng. psychologism Osm. ruhiyatçılık Alm. Psychologismus Fr. psychologisme
1- Özellikle tinsel ve kültürel olayları (din, sanat, ahlâk vb. ) tek yanlı olarak yalnızca ruhbilimsel açıdan inceleme ve açıklama. 2- Ruhbilimi bütün bilimlerin ve felsefenin temeli yapma eğilimi. 3- Mantıksal ruhbilimcilik: Mantığı ruhbilim ile eşit kılan, mantığın temelini ruhbilimde bulan öğreti.