elçi
is. 1. Bir devleti başka bir devlet katında temsil eden kimse, sefir. 2. Bir uzlaşma sağlamak veya iş bitirmek için birinin yanına gönderilen kimse. 3. din b. Peygamber.

Sefaretnâme, özellikle Osmanlı Devleti döneminde, bir dış merkeze sefir (elçi) olarak atanan kişinin, döneminin siyaset ve diplomasisine,
Kaynak: Sefâretnâme

Viyana'ya sefir olarak giden Kara Mehmed Çelebi tarafından yazılmıştır. Sadrazam Fazıl Ahmed Paşa tarafından beylerbeyi payesiyle
Kaynak: Kara Mehmed Çelebi

Fransızca bilgisi sayesinde Osmanlı Devleti'nde sefir olma teklifi aldı. 1856-1861 yılları arasında Osmanlı Devleti'nin Atina elçiliğinde
Kaynak: Halil Şerif Paşa

nazırlıktan ayrılıktan sonra Berlin 'de sefir olarak görev yaptı; Berlin'deki görevinden sonra İstanbul'a dönüp Moda'daki köşkünde yaşamını sürdürdü.
Kaynak: İstanbul Kadıköy Lisesi

Amerikan Savunma İstihbarat Servisi (DIA )'nin elemanlarından, eski bir sefir olan babasının torpil iyle önemsiz bir masa başı görevine
Kaynak: Bizim Gibi Casuslar

Trabzonlu Salim Ağa Hindistan'a sefir olarak gönderildiği zaman babası Yusuf Ağa ile birlikte ona refakat etmiştir. Fakat Trabzonlu Salim
Kaynak: Yağlıkçızade Mehmed Emin Paşa

Madrid'de görev yapan ikinci edebiyatçı sefir oldu (ilk, Samipaşazade Sezai'dir). İspanya Kralı XIII. Alfonso ile yakın dostluk kurdu.
Kaynak: Yahya Kemal Beyatlı

buna rağmen Kastilyalı bir sefir olan Ruy Gonzáles de Clavijo nun 1403'te Timur 'u ziyareti dolayısıyla güzergahında bulunan İstanbul '
Kaynak: Bozdoğan Kemeri

Osmanlı Hükümdarı Sultan Süleyman'a sefir olarak giden ve Osmanlı Devletiyle yapılan antlaşmalara imza koyan Şah-Kulu Han'da
Kaynak: Kaçardoğanşalı, Karakoyunlu