ses ayrışması anlamı
(Almanca Archiphonem; Fr. archiphonème, İng. archiphoneme)*. || Birleşik karakterli seslerin çeşitli yönlerdeki değişimler ile çözüntüye uğraması. Eski Türkçedeki ñ (ng) sesinin sonradan ñ>n, g; n(ny) > n, y olarak ayrılması gibi: ET. bardıñ > Kökt. bardıg «vardın», bardıñız> bardıgız «vardınız», Uyg. eñim / egim «kısım» eñin /egin «omuz»; eñir- / egir-«takip etmek»; Kaşg. yiñne / yigne «iğne»; CC. eñ->TT.eğ-, yeñil> TT. yegni > yeğni, Az. yüngül «hafif, kolay»; añıt -EAT. angıt, ankıt, ankut «bir çeşit su kuşu», Anad Ağz. «sersem, ahmak» beñi > TT. beyin, Tkm. beyni; köñük. TT. göynük «yanık, yanma»; Kökt. konˆy Uyg. kon ve koy, TT. koyun; Kökt. çıganˆy > Uyg. çıgan, çıgay «yoksul» vb.