kip is. db. 1. Fiillerde belirli bir zamanla birlikte konuşanın, dinleyenin ve hakkında konuşulanın, teklik veya çokluk olarak belirtilmiş biçimi, sıyga. 2.
fel. Değişebilen, geçici nitelik, san karşıtı:
Bir maddenin biçimi bir kiptir, ağırlığı ise sanlarından biridir. 3.
sf. hlk. Uygun, tıpatıp gelen. 4.
sf. hlk. Sağlam, dayanıklı. 5.
esk. Örnek, kalıp.