sihirkâr anlamı sf. Büyülü: "Hakiki şiir, kelimelerinin lügat manalarından ziyade onların tılsım formülleriyle açılır sihirkâr bir bahçedir." -A. H. Çelebi.
sihirkâr eş anlamlısı
büyülü sf. 1. Kendisine büyü yapılmış (kimse). 2. Büyü gücü olan, sihirli, afsunlu, efsunlu, füsunlu, füsunkâr, efsunkâr, sihirkâr. 3. mec. Çok etkileyici: "Sen akşamlar kadar büyülü, sıcak / Rüyalarım kadar sade, güzeldin" -A. H. Tanpınar.