mümeyyiz sf. esk. 1. İyiyi, kötüyü, doğru ve yanlışı ayıran, seçen. 2.
is. eğt. Ayırtman:
"Neşemden duramıyor, öbür mümeyyizlerle konuşuyor, gülüyordum." -Ö. Seyfettin. 3.
is. Yazıları beyaz kâğıda temize çeken kimse:
"O, ‘yazıla' işaretini koydu mu mümeyyiz temize çeker." -R. H. Karay.