tohum is. 1.
bit. b. Bitkilerde döllenme sonunda yumurtacıktan oluşan ve yeni bir bitki oluşmasını sağlayan tane:
"Bir bez parçasına sardığı boru çiçeği tohumlarını toprağa serpti." -İ. O. Anar. 2.
mec. Soy sop, döl, nesil, sülale:
Tohumu kurudu. 3.
mec. Ortaya bir sonuç çıkaran, bir sonucun oluşmasına sebep olan şey:
"Ruhuna ve hafızasına serpilen bu tohumlar onda zamanla çiçeklerini açar ve meyvelerini verir." -A. Ş. Hisar. 4. Spermatozoit.