şakımak
(nsz) 1. Ötücü kuşlar ezgili ses çıkarmak, ötmek, şakramak, terennüm etmek: "Kalk dilber, gidelim bağ arasına / Şakısın bülbüller, gül incinmesin." -Karacaoğlan. 2. mec. Güzel şarkı söylemek veya şiir okumak: "Hep aşkı, hep inançları, hep yurt sevgisini şakıyan şairler vardır; ben şair olsaydım ışığın verdiği hazları söyler, hep güneşe övgüler yazardım." -N. Ataç. 3. mec. Çok konuşmak, çenesi düşmek: "Eskiden hiç lakırtı söylemeyen bu ihtiyar, şimdi şakıyordu." -Ö. Seyfettin.