mucize is. (mu:cize) 1.
din b. Peygamberlerin kendilerine inanmayan insanlara peygamberliklerini ispat etmek amacıyla Allah'ın iznine bağlı olarak gösterdikleri olağanüstü olaylar, hâller, tansık. 2. İnsanları hayran bırakan, tabiatüstü sayılan olay:
"Onca hayhuy arasında, gündeliğin olağan mucizelerini iyiden iyiye unutmuştu." -M. Mungan. 3. İnsan aklının alamayacağı olay:
"Şırınga nasılsa umduğumdan çok daha iyi bir tesir yaptı ve zavallı Hacı Ömer, bunu benim bir mucizem gibi gördü." -R. N. Güntekin. 4.
sf. mec. Olağanüstü, şaşırtıcı:
"Onların aşkı ve evlilikleri zaten bir mucize değil miydi?" -T. Buğra.