mahvetmek (-i) (ma'hvetmek) 1. Yok etmek. 2. Bozup işe yaramaz duruma getirmek:
Kuraklık ekinleri mahvetti. 3. Onmaz duruma getirmek:
"Beni bu güzel havalar mahvetti / Böyle havada istifa ettim / Evkaftaki memuriyetimden." -O. V. Kanık. 4. Boşa gitmesine sebep olmak, heba etmek:
Ufak bir dikkatsizlik bütün emeklerimi mahvetti. ölmek (nsz) 1. Yaşamaz olmak, hayatı sona ermek, can vermek. 2. Bitki, solmak:
Bu çiçekler dayanmaz, çabuk ölür. 3.
mec. Bazı sebeplerle çok sıkıntı veya acı çekmek. 4.
mec. Değerini, geçerliğini, gücünü yitirmek, kullanılmamak:
Bu usul öldü artık.