bağlama grubu anlamı Osm. terkîb-i atfî Fr. groupe conjonctionnel
Bağlaçlar ile birbirine bağlanmış ad veya ad soylu kelimelerin oluşturduğu kelime grubu: Anne ile baba, para ve zenginlik, güzel ama soğuk, iyi değil çok iyi, akıllı ama tembel; gök, deniz ve dağlar; kimlik, şeref ve haysiyet; sevimli, tombul, minik ve afacan vb. Yukarıdaki örneklerde görüldüğü gibi ikiden fazla ad unsurunun yer aldığı bağlama gruplarında, bağlaç son iki ad ögesinin arasına girer. Hem…hem, ne…ne, da…da, ister…ister, ya…ya, mi…mi gibi tekrarlanan bağlaçlarla kurulan bağlama gruplarında bağlaçlar ad ögelerinin başında ve sonunda yer alır: Hem kellik hem de hodulluk; Ne iyi ne kötü; Ali'den de Ahmet'ten de haber yok!; Ne Arabın yüzü ne Şam'ın şekeri; Ya şevk içinde harâb ol, ya aşk içinde gönül! Ya lâle açmalıdır gönlümüzde yahut gül (Y. K. Beyatlı, Kendi Gök Kubbemiz, s. 86). Ne Akdenizde şafaklar ne çölde akşamlar ne görmek istediğim Nil ve köhne Ehramlar; Ya bu deveyi gütmeli ya bu diyardan gitmeli vb.