ünsüz türemesi anlamı
Kelime ön, iç ve son seslerinde, kelimenin aslında olmayan bir ünsüzün türemesi olayı: elbette> helbette, ır > yır, ırak > yırak, igit > yiğit, bazen > bağzen, Tamir > tağmir, te'min > teymin dua > duva, şa'ir > şayir vb. belkim, çünkim, barim gibi kelimelerde görülen son sesteki -m, Eski Türkçedeki -mA pekiştirme ekinin kalıntısı gibi görünüyor.

ünsüz türemesi anlamı
Azerbaycan Türkçesi: samit artımı; Türkmen Türkçesi: çekimsiziň artdırılması; Gagauz Türkçesi:konson(ant) eklemesi; Özbek Türkçesi: undóş órtişi; Uygur Türkçesi: üzük tavuşniň qoşulup qelişi;Tatar Türkçesi: tartiq östälü; Başkurt Türkçesi: tartinqi östäw; Kmk: tutuk awaz koşulmağı; Krç.-Malk.: kısık tawuşnu koşuluwu ~ tunakı tawuşnu koşuluwu;Nogay Türkçesi: tattıktıň kosıluwı; Kazak Türkçesi: dawıssızdıň kosıluwı; Kırgız Türkçesi: ünsüzdün koşulması; Alt::tuyuk tabıştın kojulan; Hakas Türkçesi: ün çohtıň hozılçatham; Tuva Türkçesi: a'jık eves ünnüňnemejiri ~ nemelde a'jık eves ün; Rusça: pribavleniye soglasnogo

ünsüz türemesi anlamı
is. db. Kelime içine veya başına bir ünsüzün eklenmesi: ırak > yırak.