kimsesiz sf. 1. Annesi babası, yakını, koruyucusu olmayan (kimse), sahipsiz:
"Ocağın kimsesiz çocukları okuttuğunu da biliyordum." -F. R. Atay. 2. Boş, ıssız, içinde kimse bulunmayan:
"Sokaktayım, kimsesiz bir sokak ortasında / Yürüyorum arkama bakmadan yürüyorum." -N. F. Kısakürek. 3.
zf. Kimsesi olmadan.