BSTS / Felsefe Terimleri Sözlüğü
dayantı anlamı İng. hypostasis Osm. uknum Alm. Hypostase Fr. Hypostase Hypostasis
1- Altta bulunan; temel; dayanak. 2- Lat. substantia ile eşanlamlı: Töz. (Lat. sub, Yun. hipo - altta). 3- Özne, kişi (tinsel töz olarak). 4- Bir kavramın, bir niteliğin tözleştirilmesi. Bununla ilgili olarak, hipoztaslaştırmak: Ancak bir ilinek, bir ide olabileni, bir töz, bir şey olarak göz önüne almak. Bir şeyi bağımsız bir töz haline getirmek. (Söylencebilimde) Tanrıların özelliklerinin bağımsızlaştırılması; örneğin bir adın kendi başına bir varlık gibi düşünülmesi.