dinç sf. 1. Gücü ve sağlık durumu yerinde, canlı, zinde, tendürüst, tüvana:
"Kısa kesilmiş çember sakallı, iri ağızlı, yetmişlik, dinç bir ihtiyar." -M. Ş. Esendal. 2.
zf. Canlı, zinde bir biçimde:
"Sabah olunca, bütün gece uyumamasına karşın kendini dinç hissediyordu." -İ. O. Anar.