BSTS / Edebiyat ve Söz Sanatı Terimleri Sözlüğü
ilâhi anlamı Fr. Hymne
Tanrıyı övmek üzere ezgi ile söylenen koşuk. (Bu ilâhilere Mevleviler Âyin, Bektaşiler Nefes, Gülşenîler Tapuğ, Halvetîler Durak, başka tarikat ehli Cümhur derlerdi).
BSTS / Yazın Terimleri Sözlüğü
ilâhi anlamı
Tekke yazınında din ve ahlâk ile ilgili konularda özel ezgilerle söylenen koşuk. Yapı bakımından özel bir biçimi yoktur, koşma ve semai gibidir. (İlâhilere; Mevleviler "âyin", Bektaşîler "nefes", alevîler "düşe" Gülşenîler "tapuğ", Halvetîler "durak", başka tarikatlardan olanlar da "cumhur" derlerdi.)
Güncel Türkçe Sözlük
İlahî anlamı
ünl. (ila:hi:, l ince okunur) Ey Allah'ım: "Ruhumun senden İlahî, şudur ancak emeli / Değmesin mabedimin göğsüne namahrem eli" -M. A. Ersoy.
ilahî anlamı
sf. (ila:hi:, l ince okunur) 1. din b. Tanrı ile ilgili olan, Tanrı'ya özgü olan, tanrısal, lahuti: "Bakınız ki yalnız Allah'tan olan ve ilahî olan ümidiniz ölmesin!" -R. E. Ünaydın. 2. mec. Çok güzel, mükemmel: "Minarecilikte biz gerçekten ilahî bir hüner göstermişizdir." -R. H. Karay.
ilahi anlamı
(I) ünl. (i'la:hi, l ince okunur) "Bu ne hâl, ne tuhaf" gibi şaşma, sitem bildiren bir söz: "İlahi Eda abla! Güzele bakmanın sevap olduğunu bilmez misin sen?" -N. Cumalı.
ilahi anlamı
(II) is. (ila:hi:, l ince okunur) ed. ve müz. Tanrı'yı övmek, ona dua etmek için yazılıp makamla okunan nazım: "Bütün gün genç kızlar ilahiler söylemişlerdi." -Ç. Altan.