kabuk
is. 1. Bir şeyin üstünü kaplayan ve onu dış etkilere karşı koruyan, kendiliğinden oluşmuş sertçe bölüm, kışır: Ağaç kabuğu. Meyve kabuğu. Midye kabuğu. 2. Ekmeğin pişme sırasında içinden daha çok sertleşen dış bölümü. 3. gök b. Bir sıvı veya gazı dıştan saran, sert katman: Yer kabuğu. 4. tıp Deri üzerinde bir yaranın veya sivilcenin kurumasıyla oluşan sertçe bölüm. 5. hay. b. Bir hayvanı dıştan örten kitinli, kalkerli, silisli, kemiksi veya boynuzsu örtü, kavkı: "Herhâlde kabuklu bir deniz hayvanının kabuğu kesmiş olacak." -S. F. Abasıyanık.

çok sünebilen fusiformlardır. Aveolinella Foraminiferlerin Miliolina alt takımının üyesidir ve gözeneksiz porselen kavkı yapısına sahiptir.
Kaynak: Alveolinella

Hiyalin kalkerli kavkı yapılarına sahiptirler. Jurasik döneminden günümüze kadar gelmişlerdir. Grup 100'den fazla cins ve 30 tanesi
Kaynak: Globigerina

Düz olan üst kavkı (kabuk) kapak vazifesi görmektedir. Ömrü: 10 yıldan fazladır. Çeşitleri: 100 türü bilinmektedir. Bunlardan yalnız Avrupa
Kaynak: İstiridye

Bu sırada kavkı sının içi kalker li, kil li, kum lu ve çamur larla doldurulur. Diajenez (Diagenese, taşlaşma) esnasında yahut daha sonra
Kaynak: Fosilleşme

svg | math l/math'den math P/math'ye 2, 4, 6 ve 8 cm'lik gezenekler. Bu eğriler Nichomedes'in kavkı eğrilerinin yarısıdır. Gezenek, geometri
Kaynak: Gezenek

Özellikleri: Boynuzsu bir iç kavkı sı vardır. On ayağından ikisi diğerlerinden bir kat uzundur. Loligo ve Ommastrephes cinsi üyeleri
Kaynak: Kalamar

Balık kemiği, kavkı, çeşitli hayvan kemiği, diş ve kabuklarından yapılan süs eşyalarının Üst Paleolitik'te insanlar tarafından
Kaynak: Eski Taş Çağı