külhani ne demek?
- 1 sözlük, 1 sonuç.Güncel Türkçe Sözlük
külhani anlamı
is. (külhani:) 1. Külhanbeyi, kabadayı, serseri, hayta: "Balıkçı Yakup iyidir, hoştur, sevimlidir, edepsizdir, külhanidir." -S. F. Abasıyanık. 2. ünl. Hafif sövgü anlamı taşıyan bir okşama sözü: Külhani, bak neler de biliyor!
is. (külhani:) 1. Külhanbeyi, kabadayı, serseri, hayta: "Balıkçı Yakup iyidir, hoştur, sevimlidir, edepsizdir, külhanidir." -S. F. Abasıyanık. 2. ünl. Hafif sövgü anlamı taşıyan bir okşama sözü: Külhani, bak neler de biliyor!
külhani eş anlamlısı
hayta
is. (ha'yta) 1. tar. Osmanlıların ilk dönemlerinde eyalet askerlerinin uç boylarında görevli sınıflarından biri. 2. sf. mec. Başıboş, bir baltaya sap olamamış, apaş, serseri: "Ötedeki masada birtakım hayta gençler cıvık cıvık gülüşüyor." -Y. K. Karaosmanoğlu.
is. (ha'yta) 1. tar. Osmanlıların ilk dönemlerinde eyalet askerlerinin uç boylarında görevli sınıflarından biri. 2. sf. mec. Başıboş, bir baltaya sap olamamış, apaş, serseri: "Ötedeki masada birtakım hayta gençler cıvık cıvık gülüşüyor." -Y. K. Karaosmanoğlu.
kabadayı
is. (kaba'dayı) 1. İyi dövüşen, korkusuz, kendine özgü namus kurallarının dışına çıkmayan kimse: "Ramazan, sertliği, zulmü ile ün salmış bir kabadayı idi." -H. E. Adıvar. 2. sf. mec. Yürekli: Doğrusu kabadayı çocuktur. 3. hlk. Bir şeyin en iyisi, başta geleni: Bunun en kabadayısı yüz bin lira.
is. (kaba'dayı) 1. İyi dövüşen, korkusuz, kendine özgü namus kurallarının dışına çıkmayan kimse: "Ramazan, sertliği, zulmü ile ün salmış bir kabadayı idi." -H. E. Adıvar. 2. sf. mec. Yürekli: Doğrusu kabadayı çocuktur. 3. hlk. Bir şeyin en iyisi, başta geleni: Bunun en kabadayısı yüz bin lira.
külhanbeyi
is. Kendilerine özgü giyiniş ve konuşma biçimleri olan, argo kullanan, başıboş, haylaz delikanlı, kabadayı, serseri, hayta, külhani: "Kahveci, kadınların yanına gittiği zaman bir kasaba külhanbeyinin olabileceği kadar kibar tavırlar, mahcup edalar alıyordu." -S. F. Abasıyanık.
is. Kendilerine özgü giyiniş ve konuşma biçimleri olan, argo kullanan, başıboş, haylaz delikanlı, kabadayı, serseri, hayta, külhani: "Kahveci, kadınların yanına gittiği zaman bir kasaba külhanbeyinin olabileceği kadar kibar tavırlar, mahcup edalar alıyordu." -S. F. Abasıyanık.
serseri
sf. 1. Belli bir işi ve yeri olmayan, başıboş (kimse), hayta: "Hayran Baba'yı bir serseri ile birlikte temizlemişlerdi." -F. R. Atay. 2. Tutarsız, beğenilmeyen davranışları olan (kimse): "Ah, seni serseri, rezil, alçak seni! Demek bana başkaldırıyorsun!" -N. Hikmet. 3. mec. Belli bir hedefi olmayan, belli bir hedefe atılmamış olan, rastlantıyla gelen (kurşun, mayın vb.): "Köpüklü denizin üstünde serseri martılar uçuşuyor, yanımızdan yelkenli bir mavna geçiyordu." -Ö. Seyfettin.
sf. 1. Belli bir işi ve yeri olmayan, başıboş (kimse), hayta: "Hayran Baba'yı bir serseri ile birlikte temizlemişlerdi." -F. R. Atay. 2. Tutarsız, beğenilmeyen davranışları olan (kimse): "Ah, seni serseri, rezil, alçak seni! Demek bana başkaldırıyorsun!" -N. Hikmet. 3. mec. Belli bir hedefi olmayan, belli bir hedefe atılmamış olan, rastlantıyla gelen (kurşun, mayın vb.): "Köpüklü denizin üstünde serseri martılar uçuşuyor, yanımızdan yelkenli bir mavna geçiyordu." -Ö. Seyfettin.
Yakın Kelimeler
(Tahmin etmek için bir harf girin)
