tutuklu
sf. huk. Kanun yoluyla hürriyetlerinden alıkonularak bir yere kapatılan (kimse), tutuk, mevkuf: "Girip çıkan resmîler, siviller, elleri bağlı ya da çözük tutuklular..." -Ç. Altan.

vayet edildiği gösterilmiş, hadisin merfu , mevkuf veya maktu , isnadının sahih, hasen, zayıf, mürsel ya da muttasıl olduğu belirtilmiştir.
Kaynak: Keşfü'l Hafâ

Gene o hikâyenin bir yerinde: “Küpten olmamak için ihtiyarı orada mevkuf mu tutacaktı?” diyor. Burada “mevkuf” sözü hiç yakışıyor mu? “
Kaynak: Söyleşi

halen mevkuf olup, ne sıfatta olduğumu bile bilmediğimi, hayatım pahasına da olsa böyle bir dönekliğin kabil olmayacağını söyledim ve reddettim"
Kaynak: Rüştü Erdelhun