yerleşik
sf. 1. Belli bir yere yerleşmiş: "Onlar yerleşik toplumlar, herkesin yeri belli, öyle vırt zırt oradan oraya geçilemez." -A. İlhan. 2. Bir yerin yerlisi olmuş, mütemekkin. 3. mec. Bir yerde varlığını sürekli olarak sürdürecek olan: Ankara'daki yerleşik tiyatro sayısı altıya yükseldi.

Mamulu Aşiretinden olan Şerefli Cemaati Aksaray Sancağında vaki Koçhisar Kazasında mütemekkin idi. 1168 Şaban ayında nehb-ü gaaretlerinden
Kaynak: Şerefoğlu, Kahramanmaraş

Türkiyede veya hariçte bir Türk babanın sulbünden doğan veyahut Türkiyede mütemekkin bir ecnebi babanın sulbünden Türkiyede doğup da
Kaynak: Türk vatandaşı

guruplarının konargöçer olmadıkları da görülmekte ve yerleşik (belgelerde: mütemekkin ya da oturak ve sakin) durumda olan Yörükler de bunmaktadır.
Kaynak: Türkiye Türkmenleri