mütemmim anlamı sf. esk. 1. Tamamlayan, bütünleyen, bitiren: "Hâlbuki birçok kadınlar malumatlarını zarafetlerinin bir mütemmimi addederler." -P. Safa. 2. mat. Bütünler. 3. is. db. Tümleç.
mütemmim eş anlamlısı
bütünler sf. mat. Bütün durumuna getiren veya bütün durumuna getirmek için eklenen, mütemmim.
tümleç is. 1. Tümleyen şey, mütemmim. 2. db. Genellikle fiilin anlamını çeşitli yönlerden tamamlayan, herhangi bir ad durumunda bulunan, edat alan ad veya tamlama, meful, mütemmim.
"mütemmim" için örnek kullanımlar
Bütün bu sanatların mütemmim olduğu görüşünden yola çıkar. Mesut Cemil Bey gibi o da sanatı iyi ahlâkın bir uzantısı olarak görür. Kaynak:Niyazi Sayın
yozlaşma ve inanç turizminin rehabilite edilmesi gündemdir ve birbirinin yekdiğeri-mütemmim cüzü-rabıtası olan derneklerce de tartışılr olmuştur. Kaynak:Tepeçaylı, Pazar