kıran(I)
sf. 1. Kırma işini yapan (kimse):
Taş kıran işçiler. 2.
is. Bir topluluğun ve özellikle hayvanların büyük bir bölümünü yok eden hastalık veya başka neden, ölet, afet:
"Kıranları ve zelzeleleri, feyezanları ve harpleri görmüşlerdir." -S. F. Abasıyanık.
kıran(II)
is. hlk. 1. Kıyı, kenar, çevre, uç. 2. Dağ sırtı, tepe, bayır. 3. Kıraç toprak. 4.
coğ. Birbirine paralel olarak uzanan iki akarsu arasında kalmış dağ sırtı.