özel
sf. 1. Yalnız bir kişiye, bir şeye ait veya ilişkin olan. 2. Benzerlerinden ayrılmasını sağlayan bir özelliği olan, spesiyal. 3. Bir kişiyi ilgilendiren, hususi, zatî: "Özel bir diyeceği varmış gibi koluma girdi sokakta." -N. Cumalı. 4. Devlete değil, kişiye ait olan, hususi, resmî karşıtı. 5. Dikkate değer: Özel bir ilgi gösterdi. 6. Ayırt edici bir niteliği olan. 7. Her zaman görülenden, olağandan farklı: Özel durumları da göz önüne alalım.

Bunun bir nedeni, bir yandan öncü tür lerin genel olarak az çeşitli olması, diğer yandan spesiyal bir tür kendine özgü habitatlara veya
Kaynak: Adaptif radyasyon

Fransızca kökenli alıntı sözler: spesiyal | özel | spécial | standart | ölçün | standard | statik | duruk | statique | statü | durum |
Kaynak: Türkçedeki yabancı kökenli sözcüklerin Türkçe karşılıkları