özel anlamı İng. special Osm. hususi Alm. Besondere Fr. spécial
1- Genelden ayrı olan; bir nesneler öbeğine ya da tek bir nesneye özgü olan. 2-(Mantıkta) Cinse karşıt olarak türle ilgili olan.

özel anlamı
husûsî. ~ kişi: husûsî şahıs. ~ töre: husûsî hukuk.

özel anlamı
sf. 1. Yalnız bir kişiye, bir şeye ait veya ilişkin olan. 2. Benzerlerinden ayrılmasını sağlayan bir özelliği olan, spesiyal. 3. Bir kişiyi ilgilendiren, hususi, zatî: "Özel bir diyeceği varmış gibi koluma girdi sokakta." -N. Cumalı. 4. Devlete değil, kişiye ait olan, hususi, resmî karşıtı. 5. Dikkate değer: Özel bir ilgi gösterdi. 6. Ayırt edici bir niteliği olan. 7. Her zaman görülenden, olağandan farklı: Özel durumları da göz önüne alalım.

Özel anlamı Köken: T.
Cinsiyet: Kız
1. Yalnız bir kişiye, bir şeye ait veya ilişkin olan. 2. Devlete değil, kişiye ait olan. 3. Her zaman görülenden, olağandan farklı, dikkate değer.
Cinsiyet: Erkek
1. Yalnız bir kişiye, bir şeye ait veya ilişkin olan. 2. Devlete değil, kişiye ait olan. 3. Her zaman görülenden, olağandan farklı, dikkate değer.

özel anlamı
sıfat
1) particular
2) special
3) private
4) specific
5) exclusive
6) personal
7) proprietary
8) individual
9) ad hoc
10) distinctive
11) proper
12) intimate
13) peculiar
14) especial
15) extraordinary
16) privy
17) esoteric
18) sole
19) express
20) state
21) closet
22) very
zamir
1) self