durgun
sf. 1. Sakin: "Deniz masmavi, hava durgun, her taraf ılıktı." -R. H. Karay. 2. mec. Neşesiz, keyifsiz, sessiz: "Öteki durgun bir Anadolu köylüsü idi." -F. R. Atay. 3. mec. Canlı olmayan, sönük, hareketsiz: "Harp hemen tesirini gösterdi. Piyasa durgun." -Ö. Seyfettin.

hareketsiz
sf. Hareket etmeyen, yerinden kımıldamayan, durgun, durağan: "Başını kaldırmaksızın hep aynı durumda sessiz ve hareketsiz." -Y. K. Karaosmanoğlu.

sakin
sf. (sa:kin) 1. Hareket etmeyen, kımıldamayan. 2. Durgun, dingin. 3. Sessiz: "Dinlenmek için otelimizden daha sakinini bulacağınızı ummam." -S. F. Abasıyanık. 4. Kimseyi rahatsız etmeyen, kızgınlık göstermeyen. 5. Huysuzluğu, rahatsızlığı azalmış veya geçmiş: "Sesi dinlediği müddetçe sakin ve uslu duruyordu." -Y. K. Karaosmanoğlu. 6. Bir yerde oturan: "Öğle uykusuna dalmış yalı sakinleri. Rehavet çökmüş." -A. Dino.

Bu önemli olay dışında, daha birçok olay yaşanmış, şehrin güvenliği ve hayatın sükûnetli akışı tam olarak sağlanamamıştır. Ayrıca 2010 Dünya
Kaynak: Mitroviça