pratik is. 1. Bir şeyi yapma yöntemi veya biçimi, teamül. 2. Bir sanat ve bilim dalının ilkelerinin, kurallarının uygulanışı, kılgı, uygulama, tatbik, ameliye. 3.
sf. Uygulamalı. 4.
sf. Kolaylıkla uygulanabilir, kullanışlı:
"Çok görmüş halk adamlarına mahsus pratik bir zekâsı vardı." -R. N. Güntekin. 5.
sf. mec. Sorunlara kolay ve hızlı çözüm bulan.
uygulamalı sf. Yalnız düşünce alanında kalmayıp işe dönüşen, kılgılı, tatbikî, pratik, amelî, kuramsal karşıtı.