ton(II)
is. 1.
müz. İnsan veya çalgı sesinin yükseklik, alçaklık derecesi:
"Sesinin tonunda siteminin şiddetini azaltan bir yumuşama vardı." -N. Ataç. 2. Konuşmada sesin duyguları belirtecek biçimde çıkması:
"Bunun farkında olmadan, üstelik de hiç istemeden içli bir tonla söylemiş olacağım." -H. Taner. 3. Bir rengin koyuluk veya açıklık derecesi:
"Siyah ve beyazın tonlarını son derece hünerle kaynaştırır." -Y. Z. Ortaç. 4.
db. Ses titreşimlerinin yükselip açılması, titrem.